گوهر عشق

مسعود رضایی بیاره

گوهر عشق

مهر مــه آمـــــــد و آورده  بــــــرای مــــن و تــو

سبـــدی میوه از آن خـــــــاطره‌های مــن و تـو

 

تا زنــــی چشم به هم ، ای گــُل خنـــدان چمن

گــــُل حسرت بدمیست به جـــــای مـــن و تــو

گـــــــوهر عشق  گـــران است به بـــازار جنون

ندهد عقــــــل فــــــرومایه بهــــــای مــن و تو

 آسمان با  همــــــــــه‌ی وسعت زیبـــــای نگاه

کینـــه داررد به دل از مهر و وفــــای مـن و تــو

از گـــــذرگاه زمــــان بی می و مـــطرب مـگذر

چُست بـربسته کــمر بهر فنـــــای مــن و تـــو

رسد این کشتی سرگشته به ساحل شب تار

ناخـــــدایی کنـد ار دست خــــــدای مـــن و تو

سهره سر داده سرود ، ای گـُـــل نـازان چـمن

دارد این سوز و نوا  ، حـــال و هــوای من و تو