پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۳۷ ق.ظ
غمانه های شب
مسعود رضایی بیاره
غمانه
دلـــــم گرفته هــــی نگو ، چرا غمانه می زنم
هـــــوای گریه دارم و ره
بهـــــانه مـــی زنــم
نبین اگر نشسته و شکسته نــــــاله مـــی کنم
میان سینه سوزم و به
دل زبــــانه مــــی زنم
پـــریِ قصــــهی منی ، تمـــــام آرزوی من !
برای کـــــودک دلـــــم ره
فسانه مــــی زنـــم
تو در خیال من ولی ، قسم به تـــار مـوی تو
به گیسوان تــــار اگر،
شبانه شانه می زنم
تو مــی روی و می رود دل از قفای رفتنت
منم که نالهها به شب در این میانه می زنم
من از نهـــال مهرم و پر از فــــروغ رویشم
شب ار که بر کنی مرا سحر جوانه می زنم
۹۵/۰۸/۲۰