بلندای دنا

مسعود رضایی بیاره

بلندای دنا

مـــوج گیسویت کشیده سر بـه روی شانـه‌ات

یا نسیم آتش گـــــرفته بین مــوی  و شانـه‌ات

با رقیبان گـــــرم گشتی تــــا بسوزانــــی مـرا

آه سرد مـــن بسوزد خـــــانه و کــــاشانـه‌ات

سر به سوی آسمان آهی به حسرت می کشم

هــر شبی پرتــو فشاند مـه به روی خــانه‌ات

پــرتـو مـــه سر کشیـده از بلنــــــدای دنـــــا

نـــور مـــه افتـاده امشب در دل ویــــرانه‌ات

می بـــرد خــــاکسترم را تنــد بـــاد روزگـــار

بــــی خبر از آتش افتـــــاده در پـــــروانه‌ات

لالــــه‌ها آتش گرفتند و پـــر پــروانه سوخت

تـــــا شنیدنــد از لـــب بـــــاد سحر افسانه‌ات

گـر بسوزی سهره در آتش نمـی باشد عجب

جــــا گـــــرفته جغـــد پیـــری لابــلای لانه‌ات