پنجشنبه, ۱۰ اسفند ۱۳۹۶، ۰۸:۵۱ ق.ظ
غزل واره
مسعود رضایی بیاره
غزلواره
یک شهر پُـــر از میکــده و بــــاده‌ی ناب است
چشمت که غزل واره‌ای از شعر و شراب است
بگـــذار از ایـــن جـــام غــــزل گـــونه بنوشم
نوشیدن از این جـام غــزل عیــن صواب است
هـر شب بـــه تـــو انــــدیشم و انـــگار خیــالم
بر بستری از بـوی گـُل و لاله به خـواب است
نیــلوفـــر احساس منــی هـــــر شب و دانـــم
نقشیست غـزل گونه ولـــی نقش بــر آب است
زیباست غــــزل هـــای مــن امـــا به نـــگاهت
تنــــها غـــزلی هست کــه در شهر کتاب است