قلب ایران

ما ستم‌ها دیده‌ایم از دوست، دشمن نیز هـم

از بهاران بـی وفـــایی دیـــدم از پــائیز هـم

 

داغ‌هــــا دارم بـه دل از لالــــه‌هـــایِ آتشین

برگ ریـــزانِ خــــزان وُ نوبتِ گــُلریز هــم

 

شور شیرینم، غـروبِ سرخِ رنـگِ  بیستون

خورده‌ام از تیشه زخم از طعنه‌ی پرویز هم

 

قلب ایـــرانم که در من مانـده بعد از سال‌ها

خنجر فتـــح الفتوح وُ نیـزه‌ی چنــــگیز هـم

 

رخش مـــا را نابرادرهای مـا پــی کـرده‌‍‌‎انـد

برنمی خـــیزد صــدای شیهه‌ی شبدیــز هـم

مسعود رضایی بیاره