آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

۱۰ مطلب در دی ۱۳۹۸ ثبت شده است

من از سرمـــــــای آن چشمانِ بــــی احساس می لـرزم

بــــرو! مـــــن از تماس شیشه بـــا الماس مــــی لـرزم

 

تــــو سرشــار از دمِ سرمـــــــایِ ســوزانِ زمستانــــی

و من صــــحرا نشینی ساده در کـــرباس مـــی لــــرزم

 

سیه مستی مکن امشب، برو ! مـــا را به خود بُـــگذار

شراب کهنــــــه‌ام ، بـــــا لـــرزش گیلاس مـــی لـــرزم

 

نسیم از سبزه‌یِ نــــو در بهـــــاری تـــازه می گــــوید

و من از ساقـــــه‌های تُــرد وُ رقص داس مــی لـــرزم

 

خزانی خواند آوا باد وحشی پشت این پرچین،پاورچین

مـــن از دستی کــــه بفشارد گلویِ یـــاس مــی لــرزم

مسعود رضایی بیاره

 

 

 

۰ نظر ۲۹ دی ۹۸ ، ۱۳:۳۳
مسعود رضایی

نــازم به سهی که لالـــــه پـوشد

بــــا عشوه کرشمه مـی فـروشد

 

دریابـــد از او خـــــواص مستی

مـــی گر ز نــــــگاه  وی بنوشد

 

بـــا مــــــوجِ ردیــفِ گیسوانش

نی نـالـــد وُ چنگ مــی خروشد

 

قانون وُ سه تار وُ شور شیرین

بـــا شیوه‌ی چشم او چـه کوشد

 

گلبرگ رخش  چــــو لالـــه بیند

حـــق دارد اگـــر ز دل بجــوشد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۶ دی ۹۸ ، ۱۱:۲۶
مسعود رضایی

کـــو پنجره‌ای بــــاز کــه بـــالی بگشائیم

بــر شاخـــــه نشینیم و سرودی بسرائیـم

 

مهری نـــه که دل در گـرو دوست ببندیم

ماهــی نــه که چشمی به تماشا بگشائیم

 

شوری نه که گاهی بزنم شانه به مـویی

رویی نـــه کـــه از آینــه گــردی بزدائیم

 

مــــا زاده‌ی قــــرن تبـــه نـفرت و آهـیم

از درد نپـــرسیم و دوائــــی ننمـــائــیم

 

بیگانـــه زِ خویشیم وُ زِ بیگانـه پریشیم

ما تــــافته‌ای بافتـــــه از نقشه جـــدائیم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۵ دی ۹۸ ، ۰۸:۰۲
مسعود رضایی

صبحگاه است، نشاید کــه سلامی نکنیم

نفسی عـــطر تبُــرک بـــه کلامــی نکنیم

 

نـــذر اصحاب در میکده از خون رزان

بـــوسه ای چنـــد نثارِ لبِ جــامی نکیم

 

بین این مردم و این شهر نفسگیر،شبی

بی تـو ای  ساغر سرشار دوامی نکنیم

 

نیست آئین عیاری که در این عهد ملال

اِرز مـی مــی رود وُ عزم قیـــامی نکیم

 

مــه دهد بوسه به درگاه تو از بام فلک

ما چــرا عزم ره و جـاه و مقامی نکنیم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۱ دی ۹۸ ، ۱۲:۱۷
مسعود رضایی

بـــــاز کـــن پنــــــجره را ! بــــاز منم

جـــلوه کــن! پـــرده بـــرانـــداز ، منم

 

تشنه تر از نگه کوچه و پائیز غـــزل

به تماشای تو از پنـــجره‌ای بــاز منم

 

با تــو زیباست پریدن به تماشاگه راز

تــو پــــری ! بــــالی وُ پــــرواز منــم

 

نغمه و شور دل انگیز در آواز تــوئی

سوزِ پیچیــــــــــده در ایـــن ساز منــم

 

تو به آخر برسیدی وگذشتی و گذشت

مانده در نقطه‌ای از لحظهِ‌ی آغاز منم

مسعود رضایی بیاره

ایا ا ا

 

۰ نظر ۰۸ دی ۹۸ ، ۱۰:۲۵
مسعود رضایی

آن درختِ بــــی نشانـــم در هــجومِ بـــــادها

دیــــده‌ام از دست بُـــرد بــــــادهـا،  بیـدادها

 

سروهـــایم بی سرند وُ لالــــه‌هـایـم واژگون

عشق مــــی داند چـــه آمــد بر سرِ فرهادها

 

باغ سیلی خورده‌ای هستم که در آغوش من

واژگون افتــــاده هر سو قـــامت شمشادهـا

 

ما خــــزانی زادگان را نیست پـــروای بهار

برگریـزان است مـــا را مهر تـــا مــردادها

 

ای دریـــغ از بـاغ بـی برگی که هنگام بهار

می رونـد این سروهای بی نشان از یادهـا

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۵ دی ۹۸ ، ۱۱:۱۲
مسعود رضایی

ما گــر چـه ز می یک ذره پــرهیز نـداریم

در کاسه به جــز خــون جــگر نیز نـداریم

 

گویند بهــار است وُ گل وُ سبزه ، ولی مـا

یک فصل بـه جــز گــردش پــائیز نــداریم

 

گفتی که بخوان پرده‌ی شادی،چه بخوانم؟

هــر پـــرده به جـز لحن غـم انگیز نداریم

 

تــــــاریخ مـــرا گـــر بنویسند دگـــر بـــار

جز خـــاطره‌ای خوب ز چنگیز نـــداریــم

 

ای مرغ سحر خیز برو ما که در این باغ

بر شاخه به جـــز مرغ شب آویز نـداریم

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۰۳ دی ۹۸ ، ۱۱:۳۵
مسعود رضایی

ترسم این شام سیه فـــام به فــــردا نرسد

شعله‌ی خنـــــده‌ی خورشید به یلـدا نرسد

 

رفت پـــائیز وُ به رویـــای نگاهت نرسید

دست پــــائـیز بـه آن جنـگل رویـــا نرسد

 

کاروان در ره و مــن منتــظرم ، آه اگــــر

محمل خوشه‎ی خـورشید به صحرا نرسد

 

قاصدک، راه به این کوچه کجا گــم کردی

خبــر از آمـــدن لالــه به این جـــا نـرسد

 

کــج نهادنــد ز پــی خشت وُ نمی دانستند

سرِ دیـــوار کـــج افتــاده بــه بـــالا نرسد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۳ دی ۹۸ ، ۱۰:۱۶
مسعود رضایی

چنگی نـزنـد در دل مـا تــار وُ تــرانـه

بر بسته مــرا راه گلـو چنـگِ زمــانـه

 

پایــانِ مـرا هــر سه نوشتند سرانجام

چشمان تـو وُ شعر مـن وُ شور شبانه

 

دیگر نَبَرد ساغــــر می راه بـه حــالم

دیگر َنَزنَـد شاخـه‌ی خشکیده جــوانه

 

گُــم کـرد کجا، دسته‌ی مرغان مهاجــر

راهــی کــه از آن آمــده بودند به لانـه

 

پرواز قشنگ است در این ناحیه،امــا

کینی به کمین است و کمانی به نشانه

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۳ دی ۹۸ ، ۱۰:۱۰
مسعود رضایی

می رسد روزی ز راهی رخش رهواری که نیست

بشکند زنجیر شب را ، صبـح بیــداری کــه نیست

 

ره اگـــر دشوار و شب تــاریک ، آخـــر می رسد

از رهــی باریک و نـاهموار ، سرداری که نیست

 

پنجـــــه‌ی خـــورشیدِ اُمیـــــــــد وُ فـــــروغ آروز

سر برآرد در سحر از پشت کُهساری کـــه نیست

 

شب هــراسان می رود از کــوچه‌های تار و تنگ

مهر پرتو می زنــد بر دشت همواری کــه نیست

 

بنگریـــد ای ساکنانِ بـــــــاغِ زردِ بـــرگ ریــز !

جـــلوه‌ای رخشنده از پشت سپیداری کــه نیست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۳ دی ۹۸ ، ۱۰:۰۴
مسعود رضایی