آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

۵ مطلب در بهمن ۱۳۹۸ ثبت شده است

دیدم به نگاهش ، به نگاهی  که وفـــا نیست

آه از دل او آه ، نــدانـــــد کـــه وفــــا چیست

 

در چهــره‌ی مــن کــــرد نـــــگاهی و نپرسید

این جنـــــگل آتش زده از صاعقـــه‎ی کیست

 

این شهر چـه شهریست خدایا که ز هر چشم

سیلاب سرشک آیـــد و بر دامنــه جــاریست

 

تــا نقش نـــگاهش بــه دل افتاد ، قلــــم گفت

طرحی چه لطیف است ولـــی قسمت مانیست

 

ساقیست اگــــر چشم تــو ای دوست، بنوشم

تا جـــرعه‌ی آخر که در این میکــده باقیست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۸ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۲۲
مسعود رضایی

آه از آن بـاغ پُر از لالـه، چــه زیباست بهشت!

چــه کــنم وصف تماشا کـــه دلاراست بهشت

 

گفته بودی که بهشت این همه گویند، کجاست؟

چشم  بُگــــذار در  آیینــــه، هــویداست بهشت

 

نــفسی  بُـــــگــذر و بُــــگــــــــذار نسیمِ نفست

بدمــــد تــا سر این کــوچه کــه پیداست بهشت

 

بــه نـــــگاه گـُل اشکت و بـــه  آلالــــه، دنـــــا

به تماشای تـو سوگند، همین جــــاست بهشت

 

نوبهـــاری کـــه به تن لالــه و گل می پــوشی

محــو بــالای تــو و غــــرق تماشاست بهشت

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۶ بهمن ۹۸ ، ۱۳:۲۸
مسعود رضایی

بیا تـــا سهم خـــــود از عمر برداریـــم  دیـــوانـه

در این ماتــــم سرا چنــگی به چنگ آریــم دیوانه

 

غــــــزالِ تیزپــایِ  فرصت آیــد می رود، تـــا کی

نشستـــه دست روی دست بـــگــذاریم دیــــوانــه

 

ببین می در میــان شیشه چون خورشید می خندد

بیــــا دل را بـــه ایـــن لبــــخند بسپاریم دیـــوانـه

 

اگر غـــم آیـــد و خــواهد بساط مـــا به هــم ریزد

به دستش می دهیم  می وُ به رقص آریم دیــوانه

 

هر آنچ ای شیخ می خواهی تو در باغ ارم، اینجا

فــراوان  مــا لب چشمه از آن داریــم ، دیـــوانه

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۵ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۵۲
مسعود رضایی

بیا دست از گلــویِ شعر مـــا بـــردار،  دیــوانه

بــرو! دیگر در این ویــرانه پا نــگذار، دیـوانه

 

هر آنجا خــانه کـردی، کرده‌ای ویـرانه آنجا را

چــه می خواهی از این رفتار ناهنجار، دیـوانه

 

تماشا کُـن دل ای دیـوانه، آتش را تماشا کُــن!

هزاران بــــار گفـتم دل بـــه کس نسپار دیـوانه

 

کنار شعله گر بی بال و پر، پروانــه می رقصد

ببین آن رقص بی بـــال وُ زِ ما یــاد آر دیوانه

 

قفس وا کردی وُ گفتی: بـــرو! امــا نـــدانستم

کــه دور ایـن قفس داری، گــرو دیـوار دیوانه

 

ز دنیـــــای سیاست پیشه‌هـــا بیزارم امـــا ، آه

سیاسی مـی شود آخـــر همین اشعار دیــوانه

مسعود رضایی بیاره

 

۰ نظر ۰۳ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۳۰
مسعود رضایی

بیا دست از فــراموشی ز مــا بــردار دیوانه

به خــوابم آی و پا بر چشم ما بُگذار دیوانه

 

به هشیاری روا کامی در این دنیا نمی گردد

قـــدم بــگذار در دنیــــای نــاهُشیار دیــوانه

 

نشاطی از دلی در پُشت درهــا بر نمی خیزد

بیا خود را به دست کوچـــه‌ها بسپار دیوانه

 

بهاران رفت وُ یاد از ما نکردی تا خـزان آمد

در این برف زمستانی ز ما یــاد آر دیــوانه

 

نکاه آسمان ابری و رقص برف، می چسپد

کنار شعله چای وُ لـــذت دیــــدار دیــوانــه

مسعود رضایی بیاره

 

۱ نظر ۰۲ بهمن ۹۸ ، ۱۳:۲۴
مسعود رضایی