زنِ ایلی
یک بــــاغِ پُر از سیب و اناری زنِ ایلی
تاجی به سرِ فصلِ بهـــــاری زنِ ایــــلی
زیباست گـــُلِ نرگس و آلاله ، ولــــی تو
یک دانـــــه‌ای و حرف نداری زنِ ایــلی
ماننــــــد نسیمی کــــه وزد از سر کُهسار
دل می بـــــری و دل نسپاری زنِ ایـــلی
آهنـــگِ در آمیختــــه بـــــا حس غریبی
در نی لبک و نــــاله‌ی تـــاری زنِ ایلی
تنــدیس خـــــدا بانـــــوی ایران قـــدیمی
یک جام پُر از نقش و نگاری زنِ ایــلی
رفتند عیّــاران همـــه از شهر و سپُردنـد
آنـــــک به تـــو آئین عیــّاری زنِ ایــلی
گردونه‌ی مهر است بهاری که به صحرا
بـر تــوسن رخشنده سواری زنِ ایــــلی
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۳۱ خرداد ۹۸ ، ۲۱:۵۰
