آتش عشق
مسعود رضایی بیاره
او تـــرک مــا نمــود و غمش تـــرک مــا نـــکرد
بیگانـــه گشت و یـــادی از ایـــن آشنا نـــکرد
در آتشم کشیـــد و تمــــاشا نمـــــود و رفت
وین شعله‌های سرکش و سوزان رهـا نکرد
گفتم مـــرا عمر گـــــرامی تــــوئــی ، دریـــغ
بــــا مــــا بسی عمر گرامـــــی وفــــا نـــکرد
با آنکه کس ز آتش عشقش چو ما نسوخت
با مـــا وفــــا نکـــرد ، نـــــدانــــم چـــرا نــکرد
دستی کـه با غــزل سر مــویش کشیده ام
بــــا گیسوان سبز بنــفشه صبـــــــا نــــــکرد
پـــــا بر دلــــم نهــــــاد و ز آهـــم خبـــر نشد
آری شکست قلب مـــن امــــا صــــدا نـــکرد
پــــایی کــه او بـــر سر قلبـم نهـــــاد و رفت
پـــــای خـــــــزان بـــا دل آلالـــــه‌هـــا نـــــکرد
۰ نظر
۰۷ فروردين ۹۶ ، ۱۳:۴۵