مـن غریب و دل غریب و روزگارانم غـریب
آه از این غـربت سرای روزگــــار نــا نجیب
ایــن تماشا را نــــگر ! در لابــــلای جمعیت
می خزد چشم یهودا روی عیسی بر صلیب
زهـــر نوشانــد مــرا ساقــی به دور روزگار
گاهی از دست طبیب و گاهی از دست حبیب
بعــد عمری آمـــــد امّــا تــا بسوزانـــد مــرا
سنگدل از من بپرسد حــال و احـــوال رقیب
مـی رود عمرم شتابان و نمی گــــیرد قـرار
قایـــق افـــتاده بر امــــواج آب پُــــر نشیب
مسعود رضایی بیاره
۱ نظر
۱۹ آذر ۹۷ ، ۱۳:۲۵