مسعود رضایی بیاره
آتش نهفته
ایـــن ساز دل شکسته ، دوایــم نمی کند
آوای نـــــی ، نـــــاله بـه جــایم نمی کنـد
تسکین حـــــــال من نشود نغمــه‌ای دگـر
غیر صـــــدای او ، کــه صـدایم نمی کنـد
ابـــــری تـر از یـال دنایم ، ولی چه سود
دانـــــد مرا حــــال و هـــــوایم نمـی کنـد
بـــاران تـرانه خـواند و غزل‌های دلنشین
بـــاران ولـــی عــشوه بـــرایم نمی کنـــد
با من چه کرده‌ای که از پس سال‌ها هنوز
ایــــن آتش نهفتـــه ، رهـــایم نمـی کند
۲ نظر
۰۵ اسفند ۹۶ ، ۰۹:۰۷