مسعود رضایی بیاره
بوی جوی مولیان
از تـــو ای پـــائیز شورانگیز ، رویایـی ترم
از شب مهتــــابی و صبح تـــو سودایی تــرم
آرزو کـــــردی کــه بینی در بر مـوجم ، بیا
لابـــــلای شعلـــــه‌ی آتش تمــاشایـــی تـــرم
بــــوی جــــوی مــولیان آیــد ز آب دیـــده‌ام
میر مــن بــاز آ که از هر جــا بخارایی تـرم
مـــوج نــا آرام دریـــــای پـریشان حــــــالیم
بین گـــرداب جنــون و مــوج دریـایی تـرم
چیست در سحر نگاه و جام چشمانت که من
هـر دم ای مـه از مـی مهر تـو مینــایی ترم
۱ نظر
۱۲ بهمن ۹۶ ، ۰۸:۴۷