مسعود رضایی بیاره
سرو دنا
تــا شقــــایق سر بــر آرد از دل خــاکسترم
آتش مـهر تــو را در سینـــه‌ام مـی پـرورم
هر شبی می بافم از رویـای گیسویت غــزل
تـا بـــر آیــد بـــوی گـُـل از لابـــلای دفـترم
سرو دلجـوی دنا ، سر بر کشیدم لاله گـون
سروری کن ! سایه‌ات را برنگیری از سرم
مــن نسیم بــی قـرارم ، گـُلبن بـــاغ بهـــار
همرهم بوی ترا این سو به آن سو می برم
تــا بــــروید لالـــه بر دامـــان کـُسهار دنــا
هــر بهــاری از بهــار سال پیش عـاشقترم
۰ نظر
۰۸ اسفند ۹۶ ، ۱۱:۰۷