مسعود رضایی بیاره
عرفان پائیز
چه نـــازی دارد این بـاران پائیز
غـزل می بارد ازچشمان پائیز
خـدا گــویی نهـاده قسمتی از
هــوای سینه‌اش در جان پائیز
بهــارا از تو این صحرای پر گُــل
تمــــام زنـــــدگی از آن پـــائیز
هـــوای دیــــگری دارد دل من
ز مــــاه مهر تـــا پــایـــان پائیز
شکوه مــــاه فـــروردین ندارد
نماهنگ غـــــم آبــــان پــــائیز
نسیم صبح فــــروردین کجا و
غــــروب زرد گلـــــریزان پـائیز
نلرزاند دلــم را غنچه‌ی گـُــــل
چـــو بـــرگ زرد و آویـزان پائیز
میان کوچه می خواهم بیفتم
بــه چنگ باد بی سامان پـائیز
دلم می خواهد آنجا زیـر گردو
ببوسم شانه‌ی عـــریان پـائیز
هوای سینه نمناک است و ابری
ببار ای دیــده ی گــــریان پــائیز
بهارا گر چه سرشار از شکوهی
نــــداری جــلوه‌ی عرفان پائیز
رضایــی حالتی دارد دل امروز
چو برگ و شاخه‌ی لرزان پائیز
۰ نظر
۱۳ آبان ۹۵ ، ۰۷:۵۱