مکتب عشق

مسعود رضایی بیاره

         مکتب عشق

بــــالا گــرفته  ، امشب تب من

تــا تب چـه سازد با امشب من

 

من بـا خیـالش ره مـی سپارم

دل با نـی و مـی در مـوکب من

 

مــن از لب می ، لب بر نـــدارم

تــا بــــرنـــدارد لـب از لـب مــن

 

لب بــر لبــم نــه ، عیبی نــدارد

عــاشق نــوازی در مـذهب من

 

در آسمانت  ، مــا بــی نشانیم

آتــش نهـــــادی در کــوکب من

 

ما بار خـود را بر شعله بستیم

تا غـــم نگیرد ، پـی مـرکب من

 

آیینه کیشم ، رنـــگ دو رنــگی

جایـــی نــدارد ، در مشرب من

 

عــاشقترینم ، پـــروانه گـــیرد

درس مـحبت ، در مـــکتب مــن

 

سر کن رضایی ، نی با نـوایی

بـــالا گـــرفته ، امشب تب مـن