مسعود رضایی بیاره
نغمهی بارانی
از نــــگاهـــم قصهی مهر نمی خـــوانی ، نه ؟
چیــزی از حالت پائیــــز نمی دانــــــی ، نــه !
بـــــاد پائیزم و از دشت غــــــزل مــــی گــذرم
گیسوان را نــــگشائـــی و نیفشانـــی ، نــــه !
گفته بــــودی کــه پُــــر از زمـــزمهی بــارانی
آسمان ابری و خیس است ، نمی خوانی ، نه؟
کــــوچه پـــائیزی و از شاخــه غزل می ریزد
آه ای لحظــــــهی سرشار نمی مـــانی ، نــه !
گوش کن ! زمزمــــهی خیس مـرا مــی شنوی
آتشی هست در این نغمــهی بارانـی ، نه !
۰ نظر
۲۸ مهر ۹۶ ، ۱۷:۰۸