۹۶، ۰۱:۲۹ ب.ظ
مسعود رضایی بیاره
نسیم رهگذر
نسیم رهـــــــگذر بــــودیم و رفتیـم
کنــــــار گـُــــل نیاسودیـــم و
رفتیم
گهــــی آهستــه و گاهـــــی شتابان
نشیب عمــــر پیمـــودیــم و
رفتیــم
چو دیدیم عشق می سوزد در آتش
بــــر آن آتش بیفــزودیــم و
رفتــم
کنـــــار دار دنیـــــــا می گذشتیـــم
بفـــرما گفت : فــرمودیم
و رفتیــم
ز یـــاری گــر غبــاری بر دل افتـاد
غبـــار از سینه بـــزدودیم و رفتیم
شکستیــم و گسستیــم و نشستیــم
نیـــازردیـم و فــرسودیم و
رفتیــم
هر آنکس نــاروایـی گفت ، برخود
روا کـــردیم و نشنودیــم
و رفتیـم
اگر خـــونی چــکید از نـوک مژگان
بــه رخسار دل انـــدودیم
و رفتیـم
نشان مرغ عاشق سهره این است
که مـا گفتیـم و
بسرودیم و رفتیــم
۰ نظر
۰۶ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۳:۳۳