گُلبُن
شاخسارت هــــر بهاری پُــــر گل و پُر بار باد
خانــــهی اقبالت از بـرگ طَــرَب سرشار بــاد
بخت مــــا در خــواب می بیند اگر دیـــدار تـو
بخت بیدارت نـــــــــگارا ، تا ابـــد بیـــدار باد
گفته بودم بـــــاز میآیــی ، نمی آیی ، ولـــی
هر کجـــا هستی ز هر دستی خدایت یار بــاد
گُــل بــرویــد پیش پایت دختــــــر اردیبهشت
هر کجــا پــــا می گذاری لالــــه و گلزار بـاد
برگ و بارت سبز باد و شاخسارت بی خزان
هر بهاری گُلبُنَت را فــــــرصت دیــــدار بـاد
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۲۸ اسفند ۹۷ ، ۱۱:۲۸