آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

۱۱ مطلب در مهر ۱۳۹۸ ثبت شده است

شاخه نرگس

رفتم از یادش و یادش به دل افتاد و شُکفت

غنچه زد بــاز گـُل خــاطره در یـاد و شکُفت

 

دیــدی آن شاخـه‌ی نرگس که به دستم دادی

لای گلــدان غــزل، خـاطره گل داد و شکُفت

 

بیستون دانــد و آن تیشه‌ی افتــاده به خاک

لاله‌هایــی کــه دمید از دل فــرهاد و شکُفت

 

شرحــی از داغ دل حسرت پـــــائیزان است

گـُل سرخی که دمید از دل خُـرداد و شُکفت

 

آمــدی بر سر ایـــوان و ز مـــویت شمه‌ای

غنـچه بشنید  ز بــوی نفسِ بــــاد و شُکفت

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۹ مهر ۹۸ ، ۰۸:۱۸
مسعود رضایی

بــــاد می آیـــد و من دل نــــگرانم، چـــه کـنم

بـــــرگ پـــائیزم وُ در چنگ خـــزانم، چه کنم

 

گاهــگاهی لبِ یک پنـــجره بـــر شانــــه‌‌ی باد

و گهـــی همسفرِ آبِ روانــــم ، چــــــه کنــــم

 

گاه بـــا زمـــزمــه‎ی بـــادِ وزان مــــی رقصم

گاه از این کوچه به آن کوچه دوانم، چه کنم

         

عابـــرِ کـوچـه‌ی پائـیزم اگـر  تنـــــگ غروب

بــا نمی اشک کمی نغمه نخوانـــم، چـــه کنم

 

گاه بر شانه‌ی بـــادم ، گهی افتـاده بــه خـاک

برگ پــائیزی‌ام وُ بـــار گــــرانم ، چـــه کنم

 

شب مــــه آمــــــده‌ای بر سر ایــــوان بُـــــلند

به سرت خــــوشه‎ی شعری نتکانم، چــه کنـم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۰ مهر ۹۸ ، ۱۰:۲۹
مسعود رضایی

انتظار

بــا قـــرارش آمدیم و بـی قـــرارش مــی رویم

داغ حسرت بر دلــم، بــا یـــادگارش مــی رویم

 

صیـد دست آمـــوزِ چشمان سیاهش گشته‌ایـــم

بی قفس بی رشته هر سو در کنارش می رویم

 

بــرگ زرد خـــاطراتش دفــتر عمر مـــن است

بـــاد پـــائیزی ببر مـا را ، بـه کارش می رویم

 

آب جــــویِ عمرم و در رهــــگذارِ لحظـــه‌هــا

قطره قطره روز و شب در انتظارش می رویم

 

جان به لب دارم ، نمی آید ، شنید آن سنگدل

گفت بعد از مرگ گاهــی بـر مزارش می رویم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۶ مهر ۹۸ ، ۱۲:۵۷
مسعود رضایی

شاخه نرگس

رفتــم از یـادت و یادت به دل افتاد و شُکفت

غنچه زد لاله‌ی حسرت زده در یاد و شکُفت

 

دیــدی آن شاخـه‌ی نرگس که به دستم دادی

با نم اشک من آن خاطره گل داد و  شکُفت

 

بیستون دانــد و آن تیشه‌ی افتــاده به خاک

لاله‌هایــی کــه دمید از دل فــرهاد و شکُفت

 

شرحــی از داغ دل حسرت پـــــائیزان است

گـُل سرخی که دمید از دل خُـرداد و شُکفت

 

آمــدی بر سر ایـــوان و ز مـــویت شمه‌ای

غنـچه بشنید سحر از نفس بـــاد و شُکفت

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۶ مهر ۹۸ ، ۱۲:۰۶
مسعود رضایی

فصل پنجم

فصل فصلت، ز قصّه لـبریز  است

از تـو هـر قصّه‌ای دل انگیز است

 

گیسوانت نسیـم صبـــــــح بهــــار

چشم‌هایت، غــــروب پـائیز است

 

در صــــدایت هــــوای تــــابستان

خوش تر از کنـدوان تبریـز است

 

قلــبت امـــــــا، شبـــی زمستانــی

در نـــگاهِ زنــــان قـــرقـــیز است

 

فصل پنجم کـــه نیست ، چشمانت

نغمـه‎ای درغروب  پــــائیز است

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۵ مهر ۹۸ ، ۱۳:۲۵
مسعود رضایی

 

خبر! خبر!

شاخـــه‌ی رَز نهاده بر، شانـــه‌ی جـویبار سر

آب روان و آسمان، صــاف و نسیم رهــــگذر

 

مهر مه است و می دمد، مه به میانه ماه من

جـــام پیــاپیم بـــــده، تــــا بکشد سپیده  سر

 

چشم ستاره میزند چشمک و چشمه چامه ور

پرتــو مــه کشیده بــر، دامنه رشته‌هــای زر

 

مـن ننهم شبی چنین، چشم به روی هـــم اگر

پلک بـه روی هــم نهد، چشم ستاره تـا سحر

 

مــاه بسی در آسمان، بــر سر و دامــن دنــا

بــاز گذر کند ولی، بی من و تو، خبر! خبر!

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۵ مهر ۹۸ ، ۱۳:۱۷
مسعود رضایی

سفر

خنده‌ات را لحظه‌ای درمــان دردم می کنی ؟

از بهارت یک سفر تـا برگ زردم می کنی؟

 

من پُـــر از آئینـــه‌ام ،آئیـــنه آیا می شوی؟

گر که بوسیدم ترا، هر کار کردم می کنی ؟

 

برگ برگ افتــاده‌ام در کوچــه‌های انتظار

همرهی بـا برگ‌های کوچه گردم می کنی؟

 

گــرم صحبت با حریفانی ، تغافــل می کنی

سنگ دل، آیـا حــذر از آه سردم می کنی؟

 

مـــی کشانی لابـــلای مـــوج چشمانت مرا

اوج می گیرم چرا از موج طردم می کنی ؟

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۵ مهر ۹۸ ، ۱۰:۲۲
مسعود رضایی

صاعقه

چشمِ شهلایِ  تو  رخدادِ پُر از حادثه بود

آه از این صاعقه،  فریادِ پُر از حادثه بود

 

بیستون دانــــد و  بیداد دو چشم  شیرین

تیشه سرشار ز فـــرهادِ پُر از حــاثه بود

 

آن نهـــالی که خــدا کِشت به دامـــان دنا

قـامت سرو پری زادِ پُــر از حــادثه بـود

 

لالــــه‌ای کــز نفسِ مـــوسم اُردی بـدمید

شعله‌ای در دل خُـردادِ پُــر از حـادثه بود

 

هر چـه با خون جگر در چمن آورد بهار

عــاقبت در قـدمِ بـــادِ پُر از  حـادثـه بود

 مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۵ مهر ۹۸ ، ۰۹:۵۳
مسعود رضایی

رقص برگ و باد

گاه‌ گاهــی  لحظه‌هــا در بهر چشمش رفته‌ام

ای دریـغ از دل دگـر از بحر چشمش رفته‌ام

 

از مـنِ گــم گشته در  امواجش آثـــاری نبود

دل دگر دل دل نـکُن! تــا قعر چشمش رفته‌ام

 

مَردُم چشمش نــدارد بــا من اُلفت ، لاجـــرم

بـا همه دیوانــگی، از شهر چشمش رفتـها‌م

 

قطره‌ی اشکم، ز مژگانش  به خاک افتاده‌ام

بی نشانم، بـی نشان از نهر چشمش رفته‌‎ام

 

کوچه تنها، بــاد پائیزی و رقص برگ و باد

با غروب زرد رنگ از شهر چشمش رفته‌ام

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۹ مهر ۹۸ ، ۱۳:۰۳
مسعود رضایی

باد خزان

آنـکه گلبرگ تو و چشم تو پرداخته است

آه ، دانست که کار و من دل ساخته است

 

نــوشخندی که سحر بــر لب آلاله شُکفت

شعله‌ در بــال و پـر فــاخته انداخته است

 

یک دم اندیشه‌ی این بال و پر بسته نکرد

آنـکه این قامت شمشاد  برافـراخته است

 

من پُر از حسرت پــائیزم و تو جـان بهار

بین ما فاصله‌ها فصل غم انـــداخته است

 

خیز و پیش آی بــهارا کــه به دامان دنا

لشکر بــاد خزان بر سر مـا تـاخته است

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۰۲ مهر ۹۸ ، ۰۹:۰۰
مسعود رضایی