عیدانه

مسعود رضایی بیاره

عیدانه

ای بهــــار پُـر گـُلم ، عیدانــه می خواهــی چکـار

از چـــو من آواره‌ای ، کاشانـه می خواهی چکار

دانــــه دانـــه اشک سُرخم را به  زر تــار غـــزل

گــردن آویزت کنم ، دُردانــه می خـــواهی چـکار

گفته بـــودی کـو دلــی ، تــا سخت ویـرانش کنم

از منی ویــرانه تر ؟ ویــرانه مــی خـواهی چکار

همچو من دیــــوانـه‌ای داری میـــان شهر عشق

با چــو من دیوانه‌ای ، دیــوانه می خواهی چـکار

من که مــی گـردم به دورت تا سحر بی بال و پر

شمع بــــزم دلبری ، پــــروانه می خـواهی چکار

رشتـــه رشتــه گیسوانت را بـــه تــــار مثنـــوی

بسته‌ام ای شعر وحشی ، شانه می خواهی چکار

  گفتــی از  لیـــــلا و مجنـونش بـــگو افسانــه‌ای  

ما که خود افسانه‌ایم ، افسانه می خواهی چـکار

ساغــر مست نـــــگاهت ، میـــکده در میکـــــده

با چنین میخانــــه‌ای ، پیمانــه می خواهی چکار

سهره‌ای دیــــوانه داری بر سر شـــاخ غــــزل

تـــار و تنبور و می و میخانه می خواهی چــکار