سه شنبه, ۱۲ مرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۱۷ ق.ظ
اشک سحر
بـا نفسِ صبا سحر شانه بـه شانه می روم
رود رونـده‌ایم وُ تـا سبزه روانـه می روم
بــــادِ سحرگـــه دنـــــا، بــــویِ نسیمِ آشنا
با بـغلی تـرانه از کوچه بـه خـانه می روم
بــا غــزلی کــه ساخته ابر بهار وُ فــاختـه
تا سرِ کوی لاله با چنگ وُ چغانه می روم
تــا بِدوم بـــه راه او بــوسه دهم نـــگاه او
گریه بهانه کرده از گونه به چانه می روم
اشکِ سحرنشد اگـــر بـر دل دوست کارگر
تیر دعــا روانـــه بـا آهِ شبانـــه مــی روم
مسعود رضایی بیاره