مهتاب شبانگاه

بــال وُ پَر بـودم وُ پـرواز نکردیم وُ گذشت

سفری فصل گُل آغــاز نــــکردیم وُ گـذشت

 

سر زد از پنـــجره مهتاب شبانــگاه، ولـی

چشم بستیم وُ بغل بــــاز نکردیم وُ گـذشت

 

تــــار حسرت زده در کُنج نــگاهم می کرد

غـزلی در دل شب ساز نـــکردیم وُ گذشت

 

قاصدک رقص کنان آمد وُ از کوچه گذشت

بــه تماشا نـگهی  نــاز نکردیم وُ گــذشت

 

اشک بـودیم وُ بـه راهش نچکیدیم، دریغ

در دل دوست رهــی باز نکردیم وُ گذشت

مسعود رضایی بیاره