خُرّم دل آن کس کــه در او جـای تو باشد
هر گوشه از آن مسکن وُ مأوای تو باشد
حسرت بَـرَم از فرصت آئینــه کــه گاهـی
از خویش تهی ، پُر زِ تماشای تـو بــاشد
آسودگـــی از تـــــاب وُ تب عشق نبینـــاد
آن سر که خراب از سرِ سودای تـو باشد
آن لحظه کجا هست، کـه تـا چشم گشائیم
در قــابِ نظر چهرهی زیبـــای تــو باشد
تنـهائیِ ایـــن کــــوچــه دگــر تــاب ندارد
در حسرت یک بوسه که بر پای تو باشد
هر برگ پُر از قطعه‌ی آهنگ قشنگیست
پــــائیز اگـــر زیــر قـــدم‌هــای تـو بـاشد
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۸ مهر ۰۰ ، ۰۸:۳۳