امشب منــم وُ خـــلوت رویــــای نـگاهت
دل دادهام امشب بـــه تماشای نـــــگاهت
چشمم بـــه تماشای مَــه وُ اختـر شبگرد
خالیست در این خلوت شب جای نگاهت
تـــار آتش وُ من جنـگل خشکیدهیِ پائیز
هر پــــرده کند یـــاد غـــزلهای نـگاهت
کـــو واژهای از میـــکده وُ نغمه وُ دریـا
تا جــــای دهـــد وسعت زیبـــای نـگاهت
آرامــگهِ ژالــــه به هنــــگام بـهار است
تـا چشم مـــن افتاده بــه دریای نـگاهت
پـــائیز غــــزل آمد و از جلوه فرو ماند
آن لحظه کـه پی برد به دنیــای نگاهت
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۶ خرداد ۹۹ ، ۱۲:۲۰