گفتـم غــــزلی ، روحِ مــرا وقتِ طعام است
گفتند کــه دیـوانــه،غــــزل سِحرِ کلام است
گفتـم کــه مــــلولم! قـــدحــی بــاده بنوشم؟
گفتند کــــه در مشرب ما بــاده حـرام است
گفتم کــه کنم طبـــع دلم را به طرب راست
گفتند کـــه طـرح طرب از سوی ظلام است
گفتم بخورم می ، نخـــورم خـــون خلایق !
گفتند که این خواجه هم از خیل خیام است
گفتند بهشت است، رخ حور نه زشت است
«گفتم کـه مـرا مــاهِ رخِ یـــار تمــام است»
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۱۰ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۵۱