گل انتظار

نشد آنـکه بــاز بینم رخِ دوست بـارِ دیــگر

سر پـــــای او بـریزم زِ مــژه نثـــارِ دیــگر

 

به سرآمـد این بهـار وُ نشد انتظارم از سر

مگر آنــکه بــاز بینـــم رخِ او بهــارِ دیـگر

 

گلِ بـــاغِ انتـظارم، چــه کنــــم اگـر نـکارم

بـه رهت زِ آبِ دیــــده ، گـُلِ انتــظارِ دیـگر

 

پس از آن بهار کوته که شِکُفتم از نگاهت

نه شکفتـــه‌ام بهــارا، سرِ شاخسارِ دیـــگر

 

دل مـــن گرفته بــاری، زِ غبـارِ بی سواری

کــه بیایــد وُ نیایــد زِ پِــی‎اش سوارِ دیگر

 

نه فقط شکسته بالیم وُ به سوز دل بنالیم

ز پی‌ات به جا نهادی، غـمِ بی شمارِ دیگر

مسعود رضایی بیاره