ما ستم‌ها دیده‌ایم از دوست، دشمن نیز هـم
از بهاران بـی وفـــایی دیـــدم از پــائیز هـم
داغ‌هــــا دارم بـه دل از لالــــه‌هـــایِ آتشین
برگ ریـــزانِ خــــزان وُ نوبتِ گــُلریز هــم
شور شیرینم، غـروبِ سرخِ رنـگِ بیستون
خورده‌ام از تیشه زخم از طعنه‌ی پرویز هم
قلب ایـــرانم که در من مانـده بعد از سال‌ها
خنجر فتـــح الفتوح وُ نیـزه‌ی چنــــگیز هـم
رخش مـــا را نابرادرهای مـا پــی کـردهانـد
برنمی خـــیزد صــدای شیهه‌ی شبدیــز هـم
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۲۵ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۱:۳۹