برخــیز و بیـــا پیش تــو یـــک دم بنشینیم
با هــــم سخنی گفتــــه و با هــــم بنشینیم
زآن پیش که از شاخه بریزیم ، چو غنچه
سر پیش هــــــم آریـــم و فــراهم بنشینیم
جامی به لب آریم و در این گوشهی خلوت
فـــــــارغ ز همــه عـــــــالم و آدم بنشینیم
یک دم لب این آب روان خوشتراز آن که
عمــری به خیــــــالِ لب زمــــــزم بنشینیم
خوب است هـــــوای دلــــم ار تنـدر تقـدیر
لختی بـــدهـــد فرصت و خُـَـــــرم بنشینیم
با لالــــه برقصیم بـــه کُهسار و به صحرا
بــــا زنبق سرخ و گـــُل مــــــریم بنشینیم
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۱۴ آذر ۹۷ ، ۰۸:۲۸