مسعود رضایی بیاره
کوچه ی پائیزی
بگـــــذر ای عابــــــر از این کــوچه‌ی پائیزی من
نغمــــــه‌ای گــــوش کن از موسم گــلریــزی من
قصه‌ها هست به هر برگ در افتـــاده به خــــاک
نشنوی قصـــــه‌ی تلخــــی به دل انــــگیزی من
خشخش جان من است این که فرو ریخته است
زیر پــــاهای تــو و شور شکــــر ریـــــزی مـــــن
ببر ای باد به هــــر کــــوچـــه به هـــر رهـگذری
بــــرگ افتــاده در این کــــوچه‌ی پـــائیزی مـــن
در سحــر سهره اگــــر نغمــــه به سحر آمیـــزد
غـــــزل این گــــونه نگــــوید به دل آویــــزی من
۰ نظر
۱۶ آبان ۹۵ ، ۰۷:۵۵