ما گــر چـه ز می یک ذره پــرهیز نـداریم
در کاسه به جــز خــون جــگر نیز نـداریم
گویند بهــار است وُ گل وُ سبزه ، ولی مـا
یک فصل بـه جــز گــردش پــائیز نــداریم
گفتی که بخوان پرده‌ی شادی،چه بخوانم؟
هــر پـــرده به جـز لحن غـم انگیز نداریم
تــــــاریخ مـــرا گـــر بنویسند دگـــر بـــار
جز خـــاطره‌ای خوب ز چنگیز نـــداریــم
ای مرغ سحر خیز برو ما که در این باغ
بر شاخه به جـــز مرغ شب آویز نـداریم
مسعود رضایی بیاره
۱ نظر
۰۳ دی ۹۸ ، ۱۱:۳۵