مسعود رضایی بیاره
یادگار
آمـــــــــدم با کوله باری ، بـــــوی جـان آورده‌ام
دسته‌ای گـُـــل‌های وحشی در خزان آورده‌ام
لالــــــــه‌های سرخ رنگ از بـــــــاغ زرد اختران
چیـــــده‌ام در نیمــــــه شب از آسمان آورده‌ام
هر که می خواهد ببوید بــــــوی مهر از باغ دل
لالـــــه‌هـــــــای ارغـــــــوانی ارمغـــان آورده‌ام
ای نسیم بــــــــی قــــــرار از کـــوهساران دنا
واژگـــــــون آلالـــــه های مهـــــــرگان آورده‌ام
سینه سرشار از شمیم نــــــــرگسان بهبهان
یــــــادگار از چشم یــــــار مهربـــــــان آورده‌ام
کـــو امیری تا بـــــرهنه پا نهــــــد بر زیــــن دل
از دو چشمم بـــــوی جــــوی مولیان آورده‌ام
های مجنون از کدامین سو گذشتی ، باز گرد
شهر حسرت بــــودم از لیلـــــا نشان آورده‌ام
گــــو بــــگو مجنون مـــا را سوختم از داغ دل
بی وفــــا روزی کــــه نامت بر زبـــان آورده‌ام
سهره‌ی بــــاغ دلـــــم در لالــــــه زاران خـزان
نغمه‌هاــــی حسرت از داغ خـــــزان آورده‌ام