شکوه دریا

مسعود رضایی بیاره

شکوه دریا

تنگ است دلم دوباره تنگ است

انگار کــه لابـــلای چنـــگ است

 

می سوزم و شعله هـــای آهم

چون آتش لاله سرخ رنـگ است

چشم تو خــــدای مهربــانیست

آه از دل تو که پــاره سنگ است

بـــــی شهد نـــــگاه دل نشینت

ایّـــام به کــــام مـا شرنگ است

چشم سیهت شکــــــوه دریـــــا

رویای نـــــگاه تـــو قشنگ است

بوی نفست بهـــــار   پُــــر گــــُل

هر جا که توئی هوا ملنگ است

برخیز و بیـــــا که بـــــاغ انـــگور

پائیــز قشنگ و رنگ رنگ است

ایّـــــــام زمــــانه بـــاد پیماست

نــــی جـــای تأمل  درنگ است