يكشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۵، ۰۸:۵۳ ق.ظ
رویا
مسعود رضایی بیاره
رویا
بــــاز در خوابم دمیدی ، مـــاه من !
مهربــــــان بودی شکرخندی
به لب
مــــی دویـــــــــــدم تا بگیرم دامنت
دورمی گشتی ز دستم بـــــــی سبب
مثل گنجشکی شکسته بـــــــال و پر
بـــــال بالــــی در
هوایت می زدم
می شنیدی و نمــــی دادی جـــواب
هر چه در سینه صدایت
مـــی زدم
نــرم نرمک دور می گشتی ز من
خوشتر از مهتاب شب مـــی
تافتی
در میان دیـــــــدهام با تـــار اشک
تـــرمهی شعر و غــزل می بافتی
دور گشتی لابــــــــلای بـــرگ ها
کــــــوچه همرنگ غــــم پاییزبود
چشم وا کـــردم نبــودی ، چشم ها
از سرشک نـم نمی لبــــــریز
بود
نیمه شب بود و قــدم می زد نسیم
لابــــــــــــلای گیسوان بــــــامداد
برگهای سرخ و زرد کــوچه را
این طرف یا آن طرف میبرد باد
۹۵/۰۸/۲۳