پری

مسعود رضایی بیاره

پری

از پـــری زیباتر و از بـــرگ گــل نازکتری

با نــــگاهی دلبرانـــه از خــدا دل می بری

زیـــر پایت گُـــل بــروید دختـر اردیبهشت

مثل بــــاران بهاری تـا به صحرا بــگذری

در میــان بــــرکه‌ی آرام چشمانــم به شب

اشک مهتابی نــــگارا یا گُــــل نیلـــوفــری

بــــاورم نایــد خـــداونـدا بـــگیرم یک سبد  

در دل شب لالـه‌های سرخ و زیبا از پـری

گُــــل نمی خـــواهم نـگارا در گلستان وفا

مهربان از لالــــه‌های بـــاغ رویــا بهتری

باز گرد ای جام چشمانت پر از شهد خیال

تا بنوشم از نـــگاهت بار دیـــگر ساغری

پیش افسون نگاهت ، سهره‌ی بــــاغ غزل

لب فرو بندد ز شعر و شیوه‌ی جـــادوگری