سئوال بی جواب

مسعود رضایی بیاره

سئوال بی جواب

گفتی کــه چگونـــه‌ای ؟ خرابــــم !

انــــگار بـــه خــوابم و نــه خـوابم

 

چون برگ خزان رسیده ای دوست

افتـــــــاده بــه روی مــــوج آبـــــم

 

هرسو کــــه بَـــرَد ، به چشم بسته

بـــر مــوجــــه‌ی آب مـــــی شتابم

 

گفتــی کـــه چگونه‌ای ؟ چه گویم !

دریـــــاب ، سئوال بـــی جـــوابــم

 

ویــــــرانــــه‌ی کشوری پـــریشان

بــــعد از دو سه بَــرهـــه انـــقلابم

 

آن تشنــه کــــــه در دل بیـــابـــان

دل بسته بـــه جـــــــلوه‌ی سرابــم

 

راهــی نه بـــرد در ایـــن خمــاری

پیـــــوسته سبــــو سبـــو شرابـــم