جمعه, ۲۳ آذر ۱۳۹۷، ۰۱:۳۸ ب.ظ
[جرعهی نور
مه برآمــد ز دنــــــا ، روی تـرا دیــد و نشست
جرعـــهیی نور ز لبهــای تو نوشید و نشست
نــــازک آرای تنت دیــــد و بــــــه آزرم نــــگاه
تــوری از نور به بـالای تـو پوشید و نشست
سر کشیــــدی و سرآسیمـــه ز بـــــالا مهتــاب
خـــم شد از پنجره و روی تو بوسید و نشست
عُنچــــه برخـــــاست سحرگاه و بخندید به نـاز
دیـــد لبهای تو و خنــده فـرو چیــد و نشست
آمد از یــــال دنـــــا بـــــاد سحر رقص کنــــان
غـــــزلی از سر گیسوی تـــو بشنید و نشست
نوشخنــدی کـــه ز چشمان تــــو نـوشید سحر
ریخت بر گرد لب خوشهی خورشید و نشست
مسعود رضایی بیاره
۹۷/۰۹/۲۳