گلبن بهار

گُلبُن

شاخسارت هــــر بهاری پُــــر گل و پُر بار باد

خانــــه‌ی اقبالت از بـرگ طَــرَب سرشار بــاد

 

بخت مــــا در خــواب می بیند اگر دیـــدار تـو

بخت بیدارت نـــــــــگارا ، تا ابـــد بیـــدار باد

 

گفته بودم بـــــاز می‌آیــی ، نمی آیی ، ولـــی

هر کجـــا هستی ز  هر دستی خدایت یار بــاد

 

گُــل بــرویــد پیش پایت دختــــــر اردیبهشت

هر کجــا پــــا می گذاری لالــــه و گلزار بـاد

 

برگ و بارت سبز باد و شاخسارت بی خزان

هر بهاری گُلبُنَت را فــــــرصت دیــــدار بـاد

مسعود رضایی بیاره