سه شنبه, ۲۲ تیر ۱۴۰۰، ۰۱:۰۱ ب.ظ
باغ رویایی
خیــــال انگیز وُ همتــایی نــدارد
بــــه گلزارِ نــــظر تـــایی نــدارد
دنــــــا بـــا قـــامتِ نـاز آفرینش
چنین نـــــازنده بـــــالایی نــدارد
سحرگــــه پیش چشم دل فریبش
گُــــــلِ وحشی تمـاشایـــی نـدارد
به افسونی کــه ریزد از نـگاهش
غــزل جـای فریبـــــایی نـــدارد
دل آرامی که چــون جـامی دلارا
محبت در دلش جـــــایی نــــدارد
بهاری را تصور کُـن کــه کهسار
کم از یک بــــاغِ رویــــایی ندارد
بـه حسرت بنگرد بـــالای کهسار
هر آن کو صرف ره پــایی ندارد
بمیرد دل کـــه دلـــدارش نبــاشد
به زیر آن سر که سودایی ندارد
مسعود رضایی بیاره