فروغ جاویدان

اهـــورامزده  بــومی ، یـــــادگار از مهر یــزدانم

فـــروغی جـــاودان از روزگاری دور، ایــــرانم !

 

منــــم گهواره‌ی خورشید وُ مهد تیـــر و آنـــاهید

خـــــروش کـــاوه، تیـــر آرش وُ شمشیر دستانـم

 

من آن بــومم که در آغـــــاز آن دنیــــای ظلمـانی

برآمــــد تــــابش خــــورشید زرتشت از خُراسانم

 

من آن خاکم که می زد بوسه‌ها از دور تا نزدیک

جهــان بر تخت جمشید وُ سران بــر طاق بستانم

 

منــم آن بـــاغ پُـــر گل ، زادگـــاه چشمه و باران

مبین امروز خاکی خُشک وُ بـاغی زرد وُ عریانم

 

نـه کارونم غـــزل  نوشد نه بهمن شیر بخروشد

سترون تشنه مــی سوزد، لب زاینــــده رودانــم

مسعود رضایی بیاره