يكشنبه, ۱۰ مرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۱۸ ق.ظ
خوشه پروین
خــوش آن ساعت کـه بنشینم کنـارِ لالـه وُ نسرین
سبک برخیـــزم از دیـن وُ بگیرم ساغری سنگین
بـرآیـد نـم نمک مهتـــاب، شب آرام، مـن بـی تاب
بنوشم گــاه وُ بنیوشم ،غـــــزل‌هــا از لبی شیرین
رهـــا کُـــن تـــا بینــدازم، بیــــا بنشین بیــــاویزم
به دوشت مخمل ماه وُ به گوشت خوشه‌ی پروین
بر ایــوان آ که از هـر سو نهد رو بــر سرِ گیسو
نسیم از کوچه دست افشان وُ ماه از بام پاورچین
به جز ساغــر که را جــویم از او آسودگی بـویم
در این ایام پُر درد وُ در این شبهای بی تسکین
مسعود رضایی بیاره