حـــــضرت آدم نمــــی دانست کــــه
آخـــــــریــــن آدم نخستین آدم است
او گُنـــه کرد وُ زمیــن کیـــفر کشید
خانه‌اش ویران وُ درهم برهم است
بعد از آن سیبی کــه دزدیــد از خـدا
سرنوشت اهــــل عـــالم مبهم است
از همــان روزی کــــه او تبعید شد
در زمین آشوبِ جنگ و ماتم است
یک نـفر گـــر راه یــــابد در بهشت
آن همه حـــوری برای او کـم است
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۲۴ خرداد ۹۹ ، ۰۹:۴۸