آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

 

هر کـه یـاد از ما کند در این قفس یادش بخیر

هـم قفس باشد مرا یــا هــم نفس یـادش بخیر 

 
                                                                          
  

 

۸ نظر ۱۹ ارديبهشت ۹۶ ، ۰۹:۳۵
مسعود رضایی

مرا می داد می تسکین، ز می تسکین نمییابم

کــه راهـی در مَیِستانت، مــنِ مسکین نمی‌یابم

 

به بـزم لالــه وُ سنبل، دلــم هـــم وا نمی گردد

گُلی چون تو به هر گلش بهار آئیــن نمی یابم

 

شُکفت آلاله در صحرا، سمن در باغ، نشکفتم

کـه تـاثیر نـــگاهت را ز فروردیــن نمی یــابم

 

مگر از بــاغ چشمانم،  به جـز اختر نمی‌چیند

که شب از مژه بر دامن بجز پـروین نمی‌یابم

 

ز تــارم بــرنمی خــیزد سرودی، آتشین آهـی

که سرشار از غـزل امشب لبِ شیرین نمی‌یابم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۲ مرداد ۰۲ ، ۱۰:۵۷
مسعود رضایی

بهــــارا ببخشا !  دلـــی شاد نیست

رسیدی و مــارا ز تــو یــاد نیست

بهــــارا ببخشا، بسی سال‌هـــاست

بهـــاری در این محنت آبـاد نیست

اگـر از تــو نشکُفت لبهـــا ، دلی

ز بنــــد غـــم وُ محنت آزاد نیست

نه سروی دگر سر فــــرازد به ناز

چمن فـــارغ از داغ شمشاد نیست

ز تقـویـــم مــا محو شد فــرودیــن

در او برگ اُردی و خرداد نیست

بــــه کهسارهـــا لالـــــه‌ای وا نشد

که در سینه‌اش داغ فــرهاد نیست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۸ اسفند ۰۱ ، ۱۱:۱۰
مسعود رضایی

ابر مــردادی ! مگر بیـــداد مــا کم دیده‌ایم ؟

دست بردار از دلم، صد سینه ما غم دیده‌ایم

 

پشت این دیــوار کوته ، لای این ویـرانـه‌ها

غم نشسته روی غــم، ماتــم به ماتم دیده‌ایم

 

این که با ما می کنی، از دست بُرد روزگار

صد بـــلا پشت بــلا ، مــاتم دمادم دیـده‌ایم

 

بــاغ عـریانیم وُ در تقویم برگ افتــاده‌مـان

داغ صدهــا سروِ سرافکنـده برهم دیـده‎ایم

 

تشنـه در آغـــوش آتش، در نـــگاهِ واپسین

خوابِ آبِ روشن وُ بــارانِ نــم نـم دیده‌ایـم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۳۰ مرداد ۰۱ ، ۱۱:۳۳
مسعود رضایی

نه صــدای پــایت آمــد، نـه صـدای پـای باران

چقــــدر در انتــــظارِ، تـــواَم وُ صــدای بـاران

 

نه به طبع من  نشیند نه به طبع کوچه شعری

چــو تـرانه‌های چشمت ، چو ترانـه‌های باران

 

دلِ ابـر تنگ وُ مــا را دلِ تنـگ، هر دو دارنـد

دلِ مــن هــوایِ گریــه ، دل او هــوایِ بــاران

 

چـه تـوان، گـره زِ بغضِ من و تـو نمی گشاید

نه مـرا هوای گریـه ، نـه تـو را دعــای باران

 

خـرّم آن زمــان کــه بــاهـم، تو بیائی وُ بیاید

نـم اشک شوق مــن بــا نـم بــا صـفای باران

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۱۳ آبان ۰۰ ، ۱۱:۵۷
مسعود رضایی

خُرّم دل آن کس کــه در او جـای تو باشد

هر گوشه از آن مسکن وُ مأوای تو باشد

 

حسرت بَـرَم از فرصت آئینــه کــه گاهـی

از خویش تهی ، پُر زِ تماشای تـو بــاشد

 

آسودگـــی از تـــــاب وُ تب عشق نبینـــاد

آن سر که خراب از سرِ سودای تـو باشد

 

آن لحظه کجا هست، کـه تـا چشم گشائیم

در  قــابِ نظر چهره‌‎ی زیبـــای تــو باشد

 

تنـهائیِ ایـــن کــــوچــه دگــر تــاب ندارد

در حسرت یک بوسه که بر پای تو باشد

 

هر برگ پُر از قطعه‌ی آهنگ قشنگیست

پــــائیز اگـــر زیــر قـــدم‌هــای تـو بـاشد

مسعود رضایی بیاره

 

۰ نظر ۰۸ مهر ۰۰ ، ۰۸:۳۳
مسعود رضایی

از بـــاده خراب وُ خبر از خواب نداریـم

بر موجـــه‌ی می، بیـم ز گرداب نـداریم

 

بُــگذار دمی وارهـم از حــــال پـریشان

پـروای سخن بــا دلِ بــی تـاب نــداریـم

 

آن بـرگ بـه رقص آمـده بر آب روانیم

انــدیشه‌ای از خنـــده‌ی خیزاب نداریــم

 

پــائیز بــرو! پنجره مگشای کـه امشب

بی تــابم وُ تـــابِ شبِ مهتاب نـــداریــم

 

ویــرانه ما عرصه‌ی گردیدن مـاه است

ای اشک نیــا ! طاقت سیلاب نــــداریم

 

تا چرخ ادب در کف این بی ادبان است

آهنگ خوش و زمزمه‌ی نـاب نـــداریم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۷ مهر ۰۰ ، ۰۹:۱۷
مسعود رضایی

 

گذر

رهی خواهم به در یابم، نیابم

بگیرم بــال وُ پَـر یابـم، نیابم

در آویزم بــه پــای بـادِ پائیز

بر ایوانت گـــذر یابــم، نیـابم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۴ مهر ۰۰ ، ۱۳:۵۷
مسعود رضایی

پائیز! پائیز!

هــزاران شعر شورانــگیز، پـــائــیز!

پُـــر از آهنــگِ سحرآمـیز، پـــائـیز !

در آن روزی که چشمش را سرودی

چــه کــردی بـــا دلـم؟ پائیز! پائیز !

۰ نظر ۰۴ مهر ۰۰ ، ۱۲:۵۵
مسعود رضایی

آمــدم در کـوچــه‌ات بــا بـرگـریزانی دگر

ابــری‌ام، دارد نـگاهم شور بـارانـی دگـر

 

برگ پائیزیم وُ لبریزیم از آهنگی حـزین

در گلـو پیچیــده مــا را آه سوزانـی دگـر

 

پا بِنه در کوچه اینک تا در آمیزد به هم

نغمه‌ی پای تو با برگِ غزل خـوانی دگر

 

من غزل میریزم  وُ پائیزِ رنگ آمیزهــم

زیر پاهایت غــزل از لای دیــوانی دگــر

 

گر گذشت این برگریزان وُ نیایی باز هم

انتظارت مــی کشم تــا بــرگریـزانی دگـر

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۳۱ شهریور ۰۰ ، ۱۴:۰۴
مسعود رضایی

پریشانم، چه می بـودی، شبی همراز من بودی

شبی آرامِ جـــانِ من، دمــی دمساز مـن بــودی

 

هـــوای گیسوانت را پُــر از پــرواز مـی کردی

به شوق پَر زدن گاهی، پَر وُ پرواز من بودی

 

به پایان گر که میبردم سرودی را به چشمانت

سرآغــازِ رهی دیــگر به سوزِ ساز مـن بودی

 

بلرزیــد ار دلــی روزی از این  آواز پُر سوزم

تو آن آهنگ پُر سوزی که در آواز من بـودی

 

تـو آن شعر دلارایی که بــا هـر نغمه می آیـی

به مضمون دو چشمانت غزل پرداز من بودی

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۳۱ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۲۷
مسعود رضایی

بـــادِ شبگیری کــه مـی آیــی زِ گیسوی دنا

چیده‌ایایا صد بوسه از گیسویِ خوشبوی دنا

 

لـحظه‌ای آهسته بُـــگذر تـا بــگیرم در بـغل

عـــطر آغــوشی که دارد بــویِ دلجوی دنا

 

بــاز کــن پیراهنت را تــا ببویــم یک نـفس

یک نفس بــویی که می آیــد ز پهـلوی دنـا

 

کبک دل پر می زند، سر در حصار سینه‌ام

کو پــری تا پـر گشایم لـحظه‌ای سوی دنــا

 

با کـــدامین واژه آرایـم غــزل را یک نگاه

نـــازِ آن چشمی که دارد نــازِ آهــوی دنــا

 

دل نشین آید غزل آنگه که در وصف آورد

بــوسه‌ی مهتــاب را بر طاق ابــروی دنــا

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۲۸
مسعود رضایی

کمی پرواز می خواهم ، ولـــی بــا ساز قشقایی

بــه پـــــا خیـزم بینــــدازم سر از آواز قشقایـی

 

هوا بــا دل درآمیزد ، در آن ساعت که برخیزد

بـــه گِــردِ حـــلقه‌ی آتش، سحرآغـــازِ قشقایـی

 

نــه در بـــاغِ دلارایـی، نشیند نــرگس وُ لالـــه

نه سروی ناز برخیزد، به نَشم وُ نــاز قشقایی

 

به هر کو ناله‌ی چنگی، نه محزونی نه دلتنگی

همان شیراز می خــواهم، ولـی شیراز قشقایی

 

به سوز آن دمِ سوزان ، به سازش آشنا هرگز

نـــگردی تـــا نـــگردانــی دلت دمساز قشقایـی

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۱۶ شهریور ۰۰ ، ۰۹:۰۱
مسعود رضایی

نشد آنـکه بــاز بینم رخِ دوست بـارِ دیــگر

سر پـــــای او بـریزم زِ مــژه نثـــارِ دیــگر

 

به سرآمـد این بهـار وُ نشد انتظارم از سر

مگر آنــکه بــاز بینـــم رخِ او بهــارِ دیـگر

 

گلِ بـــاغِ انتـظارم، چــه کنــــم اگـر نـکارم

بـه رهت زِ آبِ دیــــده ، گـُلِ انتــظارِ دیـگر

 

پس از آن بهار کوته که شِکُفتم از نگاهت

نه شکفتـــه‌ام بهــارا، سرِ شاخسارِ دیـــگر

 

دل مـــن گرفته بــاری، زِ غبـارِ بی سواری

کــه بیایــد وُ نیایــد زِ پِــیاش سوارِ دیگر

 

نه فقط شکسته بالیم وُ به سوز دل بنالیم

ز پی‌ات به جا نهادی، غـمِ بی شمارِ دیگر

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۳ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۲۷
مسعود رضایی

پــریشان گیسوانت را بــه گـُــل آرایـــــه بــر بستی

تو خـــود از هر گلی خوشتر، بهار اندر بهار استی

 

چـــراغ لالــــه می سوزد، نــه همچون آتش رویت

زِ نیلــوفر گرو بُــردی ، غـــرورِ لالــــــه بشکستی

 

خُنک بــــادی کـــه برخیزد ، بــه گیسویت بیـاویزد

برویــد لالــــه از خـــاکش، کنــار هـر کــه بنشستی

 

به هـر گل‌دسته‌ای یک گـُــل ز نیکویی به چشم آید

ز خوشرویی از آن لونی، ز خوشبویی ازآن دستی

 

نسیم از تـــاب گیسویت به این سو مست می آیـــد

خوش آن بادی که برخیزد ز گیسویت به سرمستی

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۱ شهریور ۰۰ ، ۱۰:۱۵
مسعود رضایی

گفتـم غــــزلی ، روحِ مــرا وقتِ طعام است

گفتند کــه دیـوانــه،غــــزل سِحرِ کلام است

 

گفتـم کــه مــــلولم! قـــدحــی بــاده بنوشم؟

گفتند کــــه در مشرب ما بــاده حـرام است

 

گفتم کــه کنم طبـــع دلم را به طرب راست

گفتند کـــه طـرح طرب از سوی ظلام است

 

گفتم بخورم می ، نخـــورم خـــون خلایق !

گفتند که این خواجه هم از خیل خیام است

 

گفتند بهشت است، رخ حور نه زشت است

«گفتم کـه مـرا مــاهِ رخِ یـــار تمــام است»

مسعود رضایی بیاره

 

۰ نظر ۱۰ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۵۱
مسعود رضایی

اینگونــه در آئینــه مشو غـــرقِ تماشا

آئینه چـــه می داند از این وسعت زیـبا

 

سنگ است دلِ آینــه یک مــوج نلـرزد

سوگنـد بـه زیـــبائیت ای وسعت دریـــا

 

رفتـی و نرفت از دلـــم آهنـگ نــگاهت

کی می رود از یــاد من آن نغمه نگارا

 

ایّــام به حُــــزن آرد وُ بــــر دل بنشاند

مـوسیقیِ آمیختــــه بــا خــاطره‌هــا را

 

صد برگ غزل ریخته در کوچه‎ی پائیز

خالیست ترا جــای وُ مـرا ذوق  تماشا

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۰۹ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۴۸
مسعود رضایی

به خود گفتم کــه آن نامهربان آید ، نمی آیـد

بــه تسکینِ دلــم، آرامِ  جــان آیــد ، نمی آید

 

نسیمی خُــرّم از کهسار برخیزد ، نمی خیـزد

بــه دیــدارِ چمــن سروِ روان آیـــد، نمی آیـد

 

شبِ تـاریک مــن مهتاب می تـابد، نمی تـابد

بشارت در شبی از آسمان آیـــــد، نمی آیـــد

 

پرستوی مهاجـر بـــاز می گردد، نمی گــردد

پس از عمری به سوی آشیان آید، نمی آیــد

 

تمامِ برگ وُ بارم را خزان خشکید، می گفتم

بهارِ دیـگری بعد از خـــزان آید ، نمی آیـــد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۳۱ مرداد ۰۰ ، ۱۰:۰۹
مسعود رضایی

بـا نفسِ صبا سحر شانه بـه شانه می روم

رود رونـده‌ایم  وُ تـا سبزه روانـه می روم

 

بــــادِ سحرگـــه دنـــــا، بــــویِ نسیمِ آشنا

با بـغلی تـرانه از کوچه بـه خـانه می روم

 

بــا غــزلی کــه ساخته ابر بهار وُ فــاختـه

تا سرِ کوی لاله با چنگ وُ چغانه می روم

 

تــا بِدوم بـــه راه او بــوسه دهم نـــگاه او

گریه بهانه کرده از گونه به چانه می روم

 

اشکِ سحرنشد اگـــر بـر دل دوست کارگر

تیر دعــا روانـــه بـا آهِ شبانـــه مــی روم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۲ مرداد ۰۰ ، ۱۰:۱۷
مسعود رضایی

خــوش آن ساعت کـه بنشینم کنـارِ لالـه وُ نسرین

سبک برخیـــزم از دیـن وُ بگیرم ساغری سنگین

 

بـرآیـد نـم نمک مهتـــاب، شب آرام، مـن بـی تاب

بنوشم گــاه وُ بنیوشم ،غـــــزل‌هــا از لبی شیرین

 

رهـــا کُـــن تـــا بینــدازم، بیــــا بنشین بیــــاویزم

به دوشت مخمل ماه وُ به گوشت خوشه‌ی پروین

 

بر ایــوان آ که از هـر سو نهد رو بــر سرِ گیسو

نسیم از کوچه دست افشان وُ ماه از بام پاورچین

 

به جز ساغــر که را جــویم از او آسودگی بـویم

در این ایام پُر درد وُ در این شب‌‎های بی تسکین

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۰ مرداد ۰۰ ، ۱۰:۱۸
مسعود رضایی

اهـــورامزده  بــومی ، یـــــادگار از مهر یــزدانم

فـــروغی جـــاودان از روزگاری دور، ایــــرانم !

 

منــــم گهواره‌ی خورشید وُ مهد تیـــر و آنـــاهید

خـــــروش کـــاوه، تیـــر آرش وُ شمشیر دستانـم

 

من آن بــومم که در آغـــــاز آن دنیــــای ظلمـانی

برآمــــد تــــابش خــــورشید زرتشت از خُراسانم

 

من آن خاکم که می زد بوسه‌ها از دور تا نزدیک

جهــان بر تخت جمشید وُ سران بــر طاق بستانم

 

منــم آن بـــاغ پُـــر گل ، زادگـــاه چشمه و باران

مبین امروز خاکی خُشک وُ بـاغی زرد وُ عریانم

 

نـه کارونم غـــزل  نوشد نه بهمن شیر بخروشد

سترون تشنه مــی سوزد، لب زاینــــده رودانــم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۶ مرداد ۰۰ ، ۱۰:۴۳
مسعود رضایی

خیــــال انگیز وُ همتــایی نــدارد

بــــه گلزارِ نــــظر تـــایی نــدارد

دنــــــا بـــا قـــامتِ  نـاز آفرینش

چنین نـــــازنده بـــــالایی نــدارد

سحرگــــه پیش چشم دل فریبش

گُــــــلِ وحشی تمـاشایـــی نـدارد

به افسونی کــه ریزد از نـگاهش

غــزل  جـای فریبـــــایی نـــدارد

دل آرامی که چــون جـامی دلارا

محبت در دلش جـــــایی نــــدارد

بهاری را تصور کُـن کــه کهسار

کم از یک بــــاغِ رویــــایی ندارد

بـه حسرت بنگرد بـــالای کهسار

هر آن کو صرف ره پــایی ندارد

بمیرد دل کـــه دلـــدارش نبــاشد

به زیر آن سر که سودایی ندارد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۲ تیر ۰۰ ، ۱۳:۰۱
مسعود رضایی

آهـو به چمن بینم یـا اوست، بنـام ایـزد !

شیرین تـر از این خوابی، با دیده نیامیزد

 

آهنگ نــگاهش را کــو جـامــه‌درانی  تـا

بــــا چنـــگ نکیسایی شوری دگر انگیزد

 

بـا دل سخن از هـر در گفتیم وُ نمی گیـرد

یک حادثـــه می افتـد صد واقعـه بـرخیزد

 

دل می رود وُ دانـــم ، او  بـاز نمی گردد

گر در پی  دل خون از هر مژه فرو ریزد

 

هر رشته ز اشکم را می تابم وُ می بافـم

تــا خـوشه‎ی شعرم را بر شانــه بیاویزد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۰ تیر ۰۰ ، ۱۰:۰۹
مسعود رضایی

سحرگاهــــی لب از لب وا نکردیم

سرودی زیـــر لب نجـــوا نکردیـم

 

بــه دیــدار شقایـــق‌هـــای وحشی

هــوای جنــگل وُ صحرا نـــکردیم

 

به جشن لالـــــه در صحرا نـرفتیم

بهانـــــه! فــرصتی پیــــدا نکردیم

 

پــرستوی مهــاجر آمــــــد وُ رفت

تماشا آمــــد امّـــــا مــــا نــکردیم

 

به چنگِ باد برگ از باغ می رفت

نــــگاه بـــادِ بـــی پـــروا نکردیـم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۶ تیر ۰۰ ، ۰۹:۴۸
مسعود رضایی

گاهــی از کوچـــه‌ی تنهائیِ خـــود می گــذرم

لحظه‌ای چند در این گوشه به خود می نگرم

 

کوچــــه‌ام پُر شده از کــــوچِ غریبانــه‌ی من

کوچه خــــالی و من از رفتن خــود بی خبرم

 

نیست جـز تـوده‌‌ای از حسرت  وُ آوار پُـر از

آرزوهـــــای فــــرو ریختـــه در دور و بَــرم

 

قــــــدم آهسته نــهم بر سرِ پــــائیز وُ بهـــار

نیست در رهــــگذرِ بــرگِ ایـــــــــامی اثـرم

 

بــرگ پـــــائیزی‌ام وُ همسفر بــــادِ خـــــزان

تــــا کجا وا نهــــد از شانه‌ی خـود همسفرم

مسعود رضایی بیاره

 

 

۰ نظر ۱۴ تیر ۰۰ ، ۱۰:۵۰
مسعود رضایی

 

شبی عاشق تر از هر شب، دلی بی تاب می بینم

نــگاهی مهربان امشب ،هــم از مهتـاب می بینم

 

صدایت مـی زنـــم امــّا ، صـدا در بـــاد می پیچد

ندانــــم نشوی یــا مــن ، ترا در خـواب می بینم

 

منم آن برگ آویزی، کـه خــود را عصر پـائیزی

اسیر پنجــــه‌ی بــــــاد وُ کف گــرداب مــی بینـم

 

نــــگاهِ بیـــد مجنونم ، کـــه در آئینـــه‌ی رویــا

کنار نقش خــــود گاهــی ، تـــرا در آب می بینم

 

چـــویـلِ تشنه را مانــم کـه در دامــانِ کُهسارت

نمی دانــم کــه تب دارم و یــا بــرفــاب می بینم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۰ تیر ۰۰ ، ۱۱:۲۱
مسعود رضایی

بــال وُ پَر بـودم وُ پـرواز نکردیم وُ گذشت

سفری فصل گُل آغــاز نــــکردیم وُ گـذشت

 

سر زد از پنـــجره مهتاب شبانــگاه، ولـی

چشم بستیم وُ بغل بــــاز نکردیم وُ گـذشت

 

تــــار حسرت زده در کُنج نــگاهم می کرد

غـزلی در دل شب ساز نـــکردیم وُ گذشت

 

قاصدک رقص کنان آمد وُ از کوچه گذشت

بــه تماشا نـگهی  نــاز نکردیم وُ گــذشت

 

اشک بـودیم وُ بـه راهش نچکیدیم، دریغ

در دل دوست رهــی باز نکردیم وُ گذشت

مسعود رضایی بیاره

۱ نظر ۱۱ خرداد ۰۰ ، ۱۳:۳۷
مسعود رضایی

رقص بــاران یا صدای پای اوست

مژده مـی آید مرا از سوی دوست

 

می دود هــر سو نـــــگاهم بـــی قرار

هر طرف چشمان من در جستجوست

 

گر چه افتادم چو اشک از چشم او

دارمش مانند چشمِ خویش دوست

 

هـــر چـــه مـی آیـد صــدا نزدیکتر

دل نمی گُنــجد مرا در زیـر پوست

 

لا بــــه لای اشک چشمم، چشم او

رقص آهـــو در کنــارِ آب جوست

 

می رسد روزی کـــه ایــن آوازِ پـا

آرزویی دور وُ رویــــایی نکوست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۱ خرداد ۰۰ ، ۱۳:۳۴
مسعود رضایی

بهارم را خـــزان کردی، نــکردی؟

مرا پژمرده جان کردی، نــکردی؟

 

نــــگفتی می نــرنجـــــانـم دلت را

ولی با دل همان کردی، نــکردی؟

 

دلــــــم را بـــر سر آتش نهــــادی

نمک هم روی آن کردی، نکردی؟

 

بــه رغـــم دوستی از ما بُریـــدی

وفـا بـا دشمنان کردی ، نکردی؟

 

کمانی را کــه من دادم بــه دستت

مـرا آخـر نشان کردی ، نـکردی؟

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۹ فروردين ۰۰ ، ۱۳:۵۵
مسعود رضایی

دیریست در این گوشه  بهارش نه بهار است

آلالـه و گل خــوار وُ چمن در کف خــار است

 

گفتی کـــه زده سبزه‌ی نــو خیمــه بـه صحرا

پژمــرده دلان را به گل  وُ سبزه چـکار است

 

جــــز لالـــه‌ی اشک وُ گل حسرت چه بروید

باغی که در آن  بــاد خـزان مشعله دار است

 

بانــــگی نـــزنـــد از تــــه دل بلبـلِ عــــاشق

این لاله نه آن لالــه، هزارش نـه هزار است

 

گفتی کــه دهــــد مـــــژده‌ی گل بـــــاد بهاری

بر بـــاد نکن تکیه، قــــرارش نــه قرار است

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۹ فروردين ۰۰ ، ۱۲:۳۳
مسعود رضایی

دردِ من از سر گذشت وُ کس نیامد بر سرم

خشت خشت افتــاده‌ام ، در زیــرِ آوارِ غمم

 

شهر سی سختم کــه در آغوشِ تبــدارِ دنا

روز وُ شب می لـرزم وُ در انتـظار مرهمم

 

خاطراتم یک به یک از خانه‌ام پَر می کشد

عاشقی‌ها می رود از لـوح خـــاطر کم کمم

 

بــــاد شیون می کند در پـــاره‌ی پیـــراهنم

لای باران کرده‌ام پنهان سرشکِ نـم نمــم

 

بُـــگذر از آغـــوشِ من بــادِ سحرگاه دنــا

مرهمی نِـــه بر تنــم، همدرد شب‌های بمم

مسعو رضایی بیاره

۰ نظر ۱۹ اسفند ۹۹ ، ۱۱:۳۳
مسعود رضایی