شنبه, ۱۳ شهریور ۱۴۰۰، ۱۱:۲۷ ق.ظ
گل انتظار
نشد آنـکه بــاز بینم رخِ دوست بـارِ دیــگر
سر پـــــای او بـریزم زِ مــژه نثـــارِ دیــگر
به سرآمـد این بهـار وُ نشد انتظارم از سر
مگر آنــکه بــاز بینـــم رخِ او بهــارِ دیـگر
گلِ بـــاغِ انتـظارم، چــه کنــــم اگـر نـکارم
بـه رهت زِ آبِ دیــــده ، گـُلِ انتــظارِ دیـگر
پس از آن بهار کوته که شِکُفتم از نگاهت
نه شکفتـــهام بهــارا، سرِ شاخسارِ دیـــگر
دل مـــن گرفته بــاری، زِ غبـارِ بی سواری
کــه بیایــد وُ نیایــد زِ پِــیاش سوارِ دیگر
نه فقط شکسته بالیم وُ به سوز دل بنالیم
ز پیات به جا نهادی، غـمِ بی شمارِ دیگر
مسعود رضایی بیاره