دلتنگی

هـــوا، هــــوای جــدایی، هوای دلتنگی

صدا، صـدای شکستن، صدای دلتنــگی

 

نسیم صبــــح دنـــــا وُ پسین بـــادِ بهار

نمی گشایـــــدم از دل هــــــوای دلتنگی

 

غـــروبِ غمــزده بُـگشا نسیمِ آغــوشت

که بی پنـاه نلرزد، شانـه‌هــــای دلتنگی

 

غمی به رنگ غروبم، خزان کشیده قلم

بــه روی بــوم نـــگاهم، نــمای دلتنگی

 

تو رفته‌ای و پس از رفتنت به جا مانده

ز کوچه‎ای که گذشتی جای پای دلتنگی

مسعود رضایی بیاره