لالــــه را بنـگر! ردایــی از غــزل پوشیده است
می به کف خوش با نسیم رهگذر جوشیده است
تــا ابـــد می آیــــد از کنــج لبش بــــوی بهشت
هر کـــه نوشین جــامی از کام دنا نوشیده است
بـــوی مـی می آیـــد و جــویی روان از انگبین
یا گلاب از چشمه سارانِ دنــــــا جـوشیده است
پیش پـــــای چشمه میشی وصف حال سلسبیل
وصف آبی مختصر در چشمه‌ای خوشیده است
گاه می اندیشم ایـن وصفی که گویند از بهشت
از دنـــــا شاید بـه آن آب و هــوا کوچیده است
مسعود رضایی بیاره
۱ نظر
۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۳:۱۱