کاش در هر کوچه یک میخانه بود
دوره، دورِ ساغــــر و پیمانه بــود
همسفر بـا عاشقان کــــوچه گـــرد
عــطر شببوهای تـــابستانه بــود
بــــر لب هــر کوچـه و هـر پنجره
نغمهای یا خنـــده‌ای مستانــه بـود
اشک زیبا، سوختن خوش بود اگر
مهربانی شمع ، دل پـــروانه بـود
دیــــوِ مردم خوار وُ عفریت ستم
لا بــه لای قصـــه و افسانــه بـود
شهردار شهر و فرمـــانــــدار مـا
عاشقی یا شاعــــری دیوانـه بود
مسعود رضایی بیاره
۱ نظر
۲۱ خرداد ۹۹ ، ۱۲:۰۵