مسعود رضایی بیاره
آهنگ آنتظار
گفته بـــــودی بــــاز مـــی گردی ، ولی انگار نه
آمــــدن در پــــی نـــــدارد رفتنت ایــن بــــار ، نه
گفته بـــــودم با دلــــم ، باران اگـــر آیــد تـو هم
باز می گــردی پس از سالی ، ولــی انـــگار نه
نا امیدم ، دست می شویم ز دیـــــدارت ، ولـی
بر نمــــی دارد ز تــــو انــــدیشه نــه افـــکار نـه
فرودین آمد برفت و تیر و دی از پـــی گــذشت
سال و مه آمـــــد پیاپی ، یـــــار نـــه دلــــدار نه
هر چه می گیری بگیر از من خــداوندا ، ولـــی
مهــر او از مـــن نگیر و فــــرصت دیـــــدار نــه
بعد از آن روزی که رفتی در کنارم روز و شب
غــــم فراوان دارم امّـــا محــــرم و غـمخوار نه
عقل می گوید نیاندیشم به تو دیــــگر ، ولـی
ایــن دل دیـــوانه و این هــــوش نــاهشیار نه
زنـــــدگی بــی جــلوه‌ی مهتاب و آب و آفتاب
سخت آسان است و بــی چشم سیاه یار نه
دوستت دارد خــدا ، مـــی دانــم امّــا نازنین
هیچ کس جون سهره‌ی دیــوانه‌ات بسیار نه