شانــــه زد بــــاد بـهاری بـر سر اردیبهشت
در چمــن پیچیــده بـــوی پیـــکر اردیبهشت
نغمه خـــوان آمـــد چکاوک، تا نسیم نوبهار
در سحرگاهــــان ورق زد دفتــر اردیبهشت
دامنش پُر لالــــه، عطر گیسوانش شعله ور
می رود جنـــگل بـه جنگل دختر اردیبهشت
چتـــر زنبــــق شد پـدیــدار وُ کــــلاه نسترن
سر بــرآورد از صـــحاری لشکر اردیبهشت
سر بر آور از گریبان، لحظه‌ها چون آب جو
می رود، سر نه بـه صحرا در بر اردیبهشت
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۱ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۲:۱۵