سال وُ مَــه رفتند وُ مــن در انتظارم روز وُ شب
بی قرارم، روز و شب را می شمارم روز وُ شب
گفته بـــودی بــاز مـی آیم ، پس از عمری هنوز
می رود بـــا اشک حسرت روزگارم روز وُ شب
سازگاری کـــــردم وُ در وی نــــگیرد سوز مـــن
مانــــده‌ام بـــا ایـــن دل نــاسازگارم روز وُ شب
بـــــادِ بی سامان بَــرَد حسرت بـــه سرگردانی‌ام
تــــا خیــالت سر نهـــاده در کنـــارم روز وُ شب
دل نــــوازی مــــی کند شور خیـــالت در غـــزل
می سپارم دل بــه ساز وُ سوز تارم روز وُ شب
مهربـــــانی کـــردم وُ نـامهربانی کـــــرد وُ رفت
با خیالش روز و شب ره می سپارم روز وُ شب
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۳ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۱:۳۸