بیــــــا امشب کنــــــــار شعله در کُهسار بنشینیم
غـــــــزل گوئیم وُ تـــا بـــام فلــــق بیدار بنشینیم
بلنـــــــدای دنـــــــا، دل بیقرار و یــاریاری خوش
نشایــــد کبک کــوهی مست وُ ما هُشیار بنشینیم
برآید کم کمک مهتاب وُ مــا در جوش نوشانوش
به زیـــر پرتو مَــــه بـــــا نـــــوای تـــار بنشینیم
به نــــاگه بانگ برخیزد که هی هنگام کوچ آمــد
بیـــا فـــــارغ شبی تا وعـــــده‌ی دیـــدار بنشینیم
ز شیـــخ شهر بُگریزیم وُ بــــا وی در نیامیزیـم
چو غنچه سر به هم آریم وُ دور از خار بنشینیم
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۸ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۰:۵۴